وهابیون با استناد به آیۀ هجدهم سورۀ جنّ که می فرماید: �فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً...همراه با خداوند کسی را نخوانید� شیعیان را به شرک متهم می کنند. آنها توجه ندارند که اين آيه مي‌ فرمايد در عرض خداي متعال،‌ به كسي توسل نجوييد. شیعیان توسل را در طول خداوند متعال می خواهند.درخواست های شیعیان از چهارده معصوم(ع) که مافوق تمامیِ مخلوقات الهی و مقرّب ترینِ آنها در درگاه یکتای بی همتا هستند، بر همان اساسی است که فرزندان یعقوب پدرشان را واسطۀ درخواست از خداوند نمودند. تفویض برخی امور از جانب حضرت احدیت به بعضی از بندگان برجستۀ خود، منافاتی با توحید ندارد همان‌گونه كه قرآن از قول حضرت عیسى(ع) می‌فرماید:�من از گِل، شكلِ پرنده مى‏سازم سپس در آن مى‏دمم و به فرمان خدا، پرنده‏اى مى‏گردد. و به اذن خدا، كورِ مادرزاد و مبتلایان به برص را بهبودى مى‏بخشم و به اذن خدا مردگان را زنده مى‏كنم�.[244]

�ائمۀ طاهرین، ممکن الوجود و بندۀ خالق هستند و استقلالی از خود ندارند. استقلال، وجوب، وجود، ربوبیت، خلق و غنا مختصّ ذات ربوبی است؛ ولی ایشان واسطۀ فیض این عالم، مظهر صفات خداوند، عالِم بِماسوی اللّه(هر چه غیرخداست) و دارای همۀ صفات کمال می باشند. به قول امام صادق(ع):...همانا برای ما پروردگاری است که همیشه حافظ ماست و ما او را عبادت می کنیم. شما می توانید هرچه می خواهید در مورد ما بگویید، مشروط بر این که ما را مخلوق خداوند متعال بدانید�.[245]

چهارده معصوم(علیهم السلام) با نفی مطلق خودیِ خویش به مقام فنای فی اللّه* و مشمولیت تامّ حدیث قدسی: �بندۀ من با فرائض و نوافل به من تقرّب می جوید تا آنجا که وی را دوست گیرم، و چون او را دوست گرفتم، گوش او می شوم تا به من بشنود و چشم او می گردم تا به من ببیند و زبان او می شوم تا به من سخن گوید و دست او می گردم تا به نیروی من حمله کند� رسیدند. در قرآن نیز آیه ای در این باب وجود دارد که در آن، خداوند خطاب به پیامبر گرامی(ص) می فرماید: �این تو نبودی که (تیر) می انداختی، بلکه خدا بود که می انداخت�. امیرالمؤمنین(ع) فرمود: �هرچه مي خواهيد در فضل ما بگويید به شرط آن که ما را بندگان پروردگار بدانید. اما عقلهای شما به درک آنچه که خداوند از فضل خویش به ما عنایت فرموده است نخواهد رسيد�- بصائر الدرجات؛ ص256 - احتجاج طبرسي؛ ج2، ص233.

*هر انسانی باید در حیات خویش بین دو مسیر متضاد �خود� و �خدا� یکی را انتخاب نماید. انسان به میزانی که به یکی نزدیک شود، از دیگری دور می گردد. کیفیت حیات ابدی انسان در گرو این انتخاب است. تنها چهارده معصوم علیهم السلام به مقام فنای مطلق راه یافته اند.

باید توجه داشت که در صورتی که توسّل جستن با این اعتقاد باشد که صالحین و معصومین نفع می دهند و زیان می رسانند، این بی تردید مصداق شرک است ولی مسلمانان موحّد اعتقاد دارند که خداوند خود ضارّ و نافع است و توسّل به ائمه و اولیاء از آن روست که ایشان وسیله ای نزد خدا باشند کما این که قرآن جاویدان به بندگان امر می کند که با وسیله ای به خدای متعال تقرّب جویند؛ �یا ایها الذین امنوا اتقَّوا اللّه وَابتَغوا الیهِ الوَسیلَه و جاهدوا فی سَبیله لَعلَّکُم تُفلِحون... ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا بترسید و با وسیله ای بدو تقرّب جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید�- مائده؛ 35. امام صادق(ع) در ذیل این آیۀ شریفه می فرماید: �واللّه، واللّه که این وسیلۀ در قرآن ما هستیم�. شرط توسّل آن است كه معتقد باشيم همه كارها به وسيلۀ خداوند متعال انجام مى‏شود و او به هر كس بخواهد عطا مى‏كند و اگر نخواهد مانع مى‏شود و هر آن چه او اراده فرمايد محقّق خواهد شد و اگر اراده نكند به وقوع نخواهد پيوست. پس بهتر است هنگام توسّل به معصومین(علیهم السّلام) عبارتِ �بِاِذن اللّه� قید گردد، چرا که معصومین بدون اذن خداوند کاری نمی کنند. حضرت ولیّ عصر(عج) می فرماید: �دلهای ما ظروف مشیّت خدا هستند، پس هرگاه خداوند چیزی بخواهد ما همان را می خواهیم�.

ضمناً هنگام توسل باید متذکر بود که توجه و علاقه به معصومین(علیهم السلام) در امتداد توجه و علاقه به حضرت احدیت باشد.

*مذهب الهی تشیع در کتاب قرآن و سیره رسول خدا(ص) و دوازده وصیّ ایشان(ع) نمود یافته است و نباید بر اساس برخی از حرکات عوام در مورد آن قضاوت نمود. وهابیت از یک سو با سوء استفاده از یکتاپرستی فطری بشر با شعارهای جذابِ به ظاهر توحیدی سعی در جذب قلوب کرده و از سوی دیگر با مغلطه دربارۀ اصول مذهب تشیع و تبلیغات وسیع در این زمینه در تخریب مذهب تامّه و کاملۀ الهی کوشیده است. متأسفانه اخلاص در توحيد و مبارزه با شرك که زیربنای مذهب تامّه و کاملۀ الهی است به عنوان یک شعار توخالی از سوی بدعتگذاران وابسته به صهیونیزم، در هجمه علیه مذهب الهی به کار می رود.

*در رابطه با بحث شفاعت نیز نزديک به چهل آيه در قرآن در شفاعت ملائکه و شهداء و انبياء و کساني که خداوند به آنان اذن داده است، وجود دارد. آنچه در قرآن نفی شده است، شفاعت استقلالی است. غالب اهل سنت به مسألۀ شفاعت اعتقاد کامل دارند. به عنوان نمونه ابن حجر عسقلانی، عالم متعصب اهل سنت در صواعق المحرقۀ خویش در باب شفاعت حضرت فاطمه(س) روایاتی نقل می کند که از علمای شیعه کمتر نقل شده است.