بهائیگری:[133]سید باب مکرراً در کتاب بیان تصریح نموده که: �دین وی تا سالهایی به عدد حروف مستغاث(دو هزار و یکسال) باقی خواهد بود و هر کسی درخلال این مدت ظاهر گردد و کتاب و آیات یا احکامی بیاورد، نباید از او قبول کرد�، مع الوصف هنوز چند سالی از قتل باب و به اصطلاح خودش تأسیس دین او نگذشته بود که حسینعلی مازندرانی که از نزدیکان باب بود، ادعای �من یظهره الله� و ظهور جدیدکرد و خود را بهاء اله نامید و دو کتابی به نام اقدس به زبان عربی در احکام دین خود و ایقان به فارسی در تشریح ادعای باب و تحریف و تفسیر مضامین آیات قرآنی و اخبار اسلامی و دگرگونیِ حقایق نوشت و کم کم رئیس بلامنازع پیروان باب شد. حسینعلی در کتاب اقدس بیشتر احکام دین باب را که سر به افتضاح برداشته و باعث مسخرۀ خرد و کلان بود نسخ کرد و چیز بهتری که به عقلش می رسید به جای آن گذاشت. چنان که در یادداشتهای کینیاز دالگورکی آمده است مطالب الواحِ بهاء را در سفارت روس انشاء نموده و بعد برای او می فرستادند و او خود نیز اصلاحات خنکی می کرد! به گفتة مرحوم عبدالحسین آیتی(بزرگترین مُبلّغ سابق بهائی ها که پس از پی بردن به فساد بهائیت از آن برگشت) در کتابهای کشف الحیل و سِر عبدالبهاء و انگلیس، بهاء در اصلاح کتاب اقدس از مشاورین خود که از جمله مشکین قلم بود، و در نوشتن کتاب ایقان از مراشد صوفیه و نوشتجات آنها استفاده می کرد. فرقة بابی و ازلی و بهائی به طور سیاسی در ایران پدید آمد و از این رو باید آن را اولین و قدیمی ترین حزب سیاسی دست نشاندة بیگانه دانست( جنبش بهائیت، ایجاد یک انحراف در مذهب تشیّع از سوی استعمار بود، همان گونه که جنبش وهابیت، یک انحراف در مذهب اهل سنت بود. استعمارگران برای استیلاء بر جوامع اسلامی و دستیابی به منابع ثروت آنان، افراد خودفروخته و یا جاسوس را به عنوان پیامبر و امام به میان مسلمانان فرستادند تا با ابداع ادیان جدید عقاید آنان را متزلزل نمایند. از آن روی که استعمارگران در هجمۀ آشکار علیه دین حق به قصد جداکردن مردم از دین با مقاومت آنان روبه‌رو می‌شوند، یک شگرد مؤثر به کار می‌برند و آن ایجاد یک قرائت جدید از دین خداست تا در شعاع آن بتوانند انحرافی در ایمان مردم ایجاد نمایند) ولی خود آنها برای این که این راز را مکتوم دارند دست و پا کرده به آن رنگ دین و مذهب داده و از لابلای دهها آیات و صدها علائم و روایاتی که دربارة مهدی موعود شیعه رسیده، چند آیه را سرقت و تحریف و بعضی از روایات را بدون ذکر اول و آخر آنها که ضد مقصود آنان بوده است و جزئی شباهتی به مقصود آنها داشته بیرون کشیده و در کتب خود مانند ایقانِ میرزا حسینعلی مازندرانی و فرائدِ میرزا ابوالقاسم گلپایگانی آورده و از آن راه، سید باب و میرزا حسینعلی مازندرانی را مصداق آنها قرار داده اند. لازم به ذکر است که پس از باب، میرزا حسینعلی نوری نیز ابتدا در نوشته‌هایش در صدد تطبیق روایات مربوط به امام مهدی(عج) بر خویش بر آمد اما از آنجا كه پس از ادعای الوهیت، این عقیده سدّ راه او قرارگرفته بود وجود امام زمان (ع) را انکار نمود.[134]

نمونه ای از احکام بهاء در کتاب اقدس: بهاء در کتاب اقدس نماز را نُه رکعت در سه وقت صبح و ظهر و شب قرار داده و قبلۀ بهائیان را شهر عکّاء محل تبعید خود تعیین کرده و می گوید خدا آنجا را محل طواف ملاء اعلی و محل اقبال مردم شهرهای بقاء و محل صدور امر برای سکّان ارض و سماء قرار داده. نماز جماعت باطل است. روزه را نوزده روز آخر ماه اسفند تعیین کرده که نوروز عید فطرِ اهل بهاء باشد. حج بهائیان، زیارت شهر عکّاء و قبر بهاء است. استماع موسیقی حلال است. هر بهائی که خواست دیه ای بپردازد باید ثلث آن را به بیت العدل بدهد. منی و نطفۀ مرد و زن پاک است، این رحمت خدا(بخوانید بهاء) بر اهل بهاست! تمام اشیاء پاک است. از میان محارم، تنها زن پدر حرام است. عمل شنیع لواط نیز بِلا اشکال است!